Το Πιάτο της Απιστίας

Ο Λευτέρης ο Βουρβουλάς σκέφτηκε τα λόγια της γυναίκας του, όταν της μίλησε μια εβδομάδα πριν. Τότε που της το μολόγησε. «Θα καλέσω σε τραπέζι την Αργυρώ και τον Σωτήρη, εδώ στην ταβέρνα, την Κυριακή που μας έρχεται το μεσημέρι, κι ας μην έρθουν» της είπε την ώρα του καφέ τους, χωρίς να την κοιτά.
«Τρελός είσαι!!!» φώναξε εκείνη, βρίσκοντας ξαφνικά μεγάλο θέμα μέσα στο αργόσυρτο και ήρεμο

του απογεύματος και η φωνή της πέρασε απ’ το γλυκό μωσαϊκό της προηγούμενης κουβέντας, στο ειρωνικό, πέτρινο και κακοτράχαλο της καινούργιας.
«Μήπως πρέπει να θυμηθείς Λευτεράκι, ότι πριν τρία χρόνια ο δάσκαλος κεράτωσε την Αργυρώ, με δόξα και τιμή, και μάλιστα με τη γυναίκα του φίλου και κουμπάρου τους και γι’ αυτό πήραν διαζύγιο;»