Υπό έκδοση το βιβλίο στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα
Σε μια περίοδο που ο άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για τα υλικά αγαθά και τα πλούτη, το να πονάς για κάποια μικρά και μερικές φορές ασήμαντα φυτά, όπως οι αυτοφυείς ορχιδέες, μπορεί να φαντάζει από ρομαντικό, περίεργο, εκκεντρικό έως και παράλογο.
Το βιβλίο Οι αυτοφυείς ορχιδέες της Ελλάδας αναφέρεται σε ό,τι πιο ωραίο και συναρπαστικό υπάρχει στον κόσμο των φυτών. Οι ορχιδέες είναι το τελευταίο επίτευγμα της φύσης και παρουσιάστηκαν, λέγεται, στη γη σχεδόν την ίδια περίοδο με τον άνθρωπο. Πρόκειται αναμφίβολα για τα πιο «έξυπνα» φυτά. Όποιος θελήσει να τις μελετήσει, είναι βέβαιο πως θα υποκύψει στη γοητεία τους, θα τις αγαπήσει πολύ περισσότερο από όσο θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Όπως κάθε ζωντανός οργανισμός στον πλανήτη μας, έτσι και οι ορχιδέες προσπαθούν πριν από όλα να διαιωνίσουν το είδος τους. Τα «τεχνάσματα» που επινοούν, προκειμένου να γονιμοποιηθούν και να αποφύγουν έτσι την εξαφάνιση, δεν περιγράφονται. Τα άνθη π.χ. του γένους Ophrys προσπαθούν να μοιάσουν όσο περισσότερο γίνεται στα θηλυκά των εντόμων που τα επισκέπτονται –εκπέμπουν ακόμη και θηλυκές φερομόνες– ώστε να είναι σε θέση να ξεγελάσουν τα αρσενικά, να τα αποπλανήσουν. Έτσι, τα αρσενικά θα σπεύσουν να ερωτοτροπήσουν μαζί τους και θα τα γονιμοποιήσουν, μεταφέροντας τα γυρεομάγματα από το ένα άνθος στο άλλο. Μάλιστα, ορισμένα είδη επειδή προφανώς δεν βρέθηκε το κατάλληλο έντομο για να τα επισκεφτεί ή ακόμη γιατί κουράστηκαν να περιμένουν, καταλήγουν σε ένα σύστημα αυτογονιμοποίησης. Άλλα πάλι, για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν γνωρίζουμε επαρκώς, ίσως επειδή είδαν και αποείδαν ότι με τα έντομα δεν θα εύρισκαν άκρη, δεν κάνουν καν τον κόπο να ανοίξουν και καταλήγουν σε κλειστογαμία. Μερικά μάλιστα από αυτά μένουν, χρόνια ολόκληρα, κρυμμένα μέσα στο έδαφος και εμφανίζονται ξανά ύστερα από μια πενταετία ή και δεκαετία. Φαίνεται απίστευτο, αλλά όλο αυτό το διάστημα αυτογονιμοποιούνται, εκεί κάτω από τα πόδια μας (!)
Τελευταία, πάντως, σαν να πνέει ένας πιο ούριος άνεμος αποφασιστικότητας σε ό,τι αφορά το περιβάλλον και την προστασία της φύσης… Ίδωμεν!….
Παλαιότερα ο άνθρωπος μπορεί να έκοβε μερικές ορχιδέες για να στολίσει το σπίτι του ή τον Επιτάφιο –όπως γίνεται ακόμη σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας– μπορεί ακόμη να έφτιαχνε σαλέπι από τους βολβούς συγκεκριμένων ειδών, αλλά δεν τις κατέστρεφε όπως σήμερα. Το αλέτρι αναποδογύριζε το χώμα χωρίς να προκαλεί ζημιά στους βολβούς, ενώ το τμήμα του χωραφιού που είχε πέτρες και βράχια έμενε ανέπαφο. Τώρα τα τρακτέρ των 80 πόντων βάθους, με την αποκαλούμενη βαθιά άροση, παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους, ξεριζώνοντας πέτρες, βράχια και φυτά! Αλίμονο στους βολβούς που θα βρεθούν στο πέρασμά τους, θα καταπλακωθούν βαθιά στο έδαφος και δε θα μπορέσουν πλέον να ξαναδώσουν ζωή! Οι παραλιακές ζώνες, που άλλοτε χρησίμευαν μόνο για να ξεχειμωνιάζουν τα αιγοπρόβατα, μετατράπηκαν τώρα σε εκτάσεις με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, ενώ παράλληλα, τα κοπάδια έχουν κατακλύσει τα βουνά· μόνο στον Ψηλορείτη της Κρήτης βόσκουν 150.000 αιγοπρόβατα! Ακόμη χειρότερα, τα ζιζανιοκτόνα και τα άλλα χημικά έχουν αφανίσει μεγάλο μέρος από το φυτικό πλούτο μας.
