Στη Δίνη Της Ματαιοδοξίας

Παρά την κακή της διάθεση, η αδυναμία της στον γνήσιο ελληνικό καφέ, την ώθησε να μπει στο καφέ μπαρ για το οποίο τόσα πολλά έχει ακούσει, όπως: «έτσι και πιείς έναν, να τον ξεχάσεις δεν μπορείς!»
…Μπαίνοντας μέσα τα έχασε. Δεν περίμενε πως δεν θα υπήρχε κανένα τραπέζι ελεύθερο. Στάθηκε στην άκρη της εισόδου και κοίταξε πότε δεξιά και πότε αριστερά σαν να έψαχνε κάποιον να δει. Μιας και, όπως φαινόταν, δεν θα εύρισκε θέση να καθίσει έκανε μεταβολή να φύγει μα πριν φτάσει στην έξοδο μια ευγενική φωνή, στα δεξιά της, την έκανε να σταθεί.

―Κυρία μου, βλέποντάς σας τόσο λυπημένη που δεν βρήκατε ελεύθερο τραπέζι, θα ήθελα να σας προτείνω να καθίσετε στο δικό μου, άλλωστε εγώ σε λίγο θα φύγω. Είναι αλήθεια πως, όποιος γευτεί τον καφέ που σερβίρουν σ’ αυτό εδώ το μπαρ, κάθε φορά που τυχαίνει να περάσει απ’ έξω δεν μπορεί να αντισταθεί στην επιθυμία να μπει, ―ακόμα κι αν ξέρει πως δεν θα βρει θέση να καθίσει,― μόνο και μόνο για ν’ απολαύσει αυτή τη μοναδική ευχάριστη μυρωδιά αυτού του γνήσιου ελληνικού καφέ, που σου δίνει κέφι για σκέψεις ονειρικές.