O Νιόκριτος κι η Ροδαυγή

Η αγάπη για τον στίχο για την Κρητική μουσική γενικά ήρθε αβίαστα μιας και από μικρή στο σπίτι μας θυμάμαι πάντα να πρωταγωνιστεί μια μεγάλη παρέα…ένα μαντολίνο…ένα λαούτο μια λύρα και καλοί μερακλήδες να τα συνοδεύουν.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να με επηρεάσει καλύτερα από την παιδική μου ηλικία για να αγαπήσω όλο αυτό που λέγεται κρητική παράδοση. 

Το 2005 εκδόθηκε ένα βιβλίο με τους αγαπημένους μου έως εκείνη τη στιγμή στίχους. 

Τίποτα δεν θα άλλαζα και σήμερα αν έκανα μια τέτοια έκδοση αν με ρωτήσετε.. Αγαπώ κάθε τι που βγαίνει απτή ψυχή μου για οποιοδήποτε λόγο..

Και φτάνουμε στο σήμερα και στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας…

Νιος παλικάρι αγάπησε.. Μαλαματένια κόρη…

Έτσι ακριβώς γράφτηκε η αρχή τριών στο σύνολο στίχων για μια πρόσκληση γάμου πριν από χρόνια μετά από παράκληση του καλού μου φίλου από τα Χανιά και ιδιοκτήτη του παραδοσιακού ραδιοφώνου Ράδιο Φάρος Μανώλη Κατσαρού.

Η αρχή είχε μπει..

Ένα βράδυ ψάχνοντας τα γραφόμενα μου.. έπεσα πάνω σε αυτούς τους στίχους και η συνέχεια βρίσκεται μπροστά σας…

Δεν θυμάμαι αν χρειάστηκε μια βδομάδα. Η δύο το πολύ..

Με παρέσυρε τόσο που άφηνα αλλά πράγματα για να γράφω…

Ζούσα την αγωνία του Νιόκριτου..περπατούσα μαζί του μέσα. σε δάση.. ανέβηκα βουνά.. έσμιξα ανθρώπους  πολλές φορές έκλαψα μαζί του  όλα σαν μια καλοστημένη ταινία περνούσαν από τα μάτια μου..

Μετά όλα ήρθαν μόνα τους..

Ακόμα και στο τέλος  εκεί που η πραγματική αγάπη νίκησε τα εμπόδια αλλά η κατάρα μιας τσιγγάνας τερμάτισε άδοξα αυτό το ταξίδι του εγώ έκλαιγα μαζί του..

Έβλεπα τη Ροδαυγή να φεύγει κι ένιωθα πως έφευγε ένας δικός μου άνθρωπος..

Αυτή είναι η μαγεία του στίχου..