Νέο βιβλίο από τον Εμμαν. Σακελλάρη «Άγγελοι του Χάους»
Η Έφη, φοιτήτρια της Φιλολογίας, και η Ερατώ, φοιτήτρια της Θεολογίας, σαν πήραν την λεωφόρο Ακαδημίας από την πλατεία Κάνιγγος, άρχισαν να νιώθουν μια ακατανόητη ακεφιά· έτσι, συνέχιζαν τον δρόμο τους αμίλητες. Ήταν βαρύθυμες και αρκετά άκεφες. Πράγμα ασυνήθιστο βέβαια, καθώς αυτές οι δύο ήταν πάντοτε η προσωποποίηση της χαράς. Προβληματίζονταν κι οι ίδιες, γιατί αυτό να τους συμβεί τόσο απότομα. Δεν μπορούσαν να βρουν την αιτία…
Προχωρούσαν αμίλητες. Όταν κάποια στιγμή έφτασαν στο ύψος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η Ερατώ άρχισε να φωνάζει δυνατά, λες και ήταν μαστουρωμένη ή μεθυσμένη.
Όσα έλεγε ήταν ακατάληπτα. Η Έφη έμενε αμίλητη και απλώς την κοιτούσε. Δεν καταλάβαινε ούτε τι έλεγε ούτε τον λόγο στον οποίον οφειλόταν αυτό το ξέσπασμα· την άφησε να ηρεμήσει. Όταν θα έφταναν στο δυαράκι τους και θα ξεκουράζονταν, θα προσπαθούσε να την ρωτήσει για την αντίδρασή της αυτή.
Στην αρχή της γνωριμίας τους ήταν κι οι δυο σκεπτικίστριες. Όταν γνώρισαν, όμως, τον Πάρη ο σκεπτικισμός τους χάθηκε δια μαγείας. Λες και ποτέ δεν είχαν αισθανθεί κάτι τέτοιο. Επρόκειτο για μια πλήρη αναθεώρηση της κοσμοθεωρίας τους.
Αφού σταμάτησε η Ερατώ να ωρύεται, προχώρησαν για να στρίψουν προς την Σίνα. Εκείνη τη στιγμή, κατεβαίνοντας ο Πάρης, τις είδε πολύ σκεφτικές και τις ρώτησε……
