Άνθρωποι Σαπούνι Και Λίπασμα Κρητικοί Στην Κόλαση

Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…
Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”Για ένα και πλέον χρόνο η ζωή πέντε Κρητικών και ενός Γάλλου μέσα σε απίστευτες και απάνθρωπες συνθήκες, κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή στα κάτεργα του θανάτου στο Μαουτχάουζεν και στα σφαγεία-παραρτήματά του. Τα ανήκουστα μαρτύρια που βίωσαν, του Κώστα Βουράκη και του Σταύρου Παπουτσάκη από τα Μεσκλά Χανίων, του Τάκη Νινιδάκη και του Νίκου Νικητάκη από την Κοξαρέ Ρεθύμνου, του Ζακ Νταρκ από την πόλη Όρλεανς της Γαλλίας και του Νίκου Φραγκουλάκη από τα Λευκόγεια Ρεθύμνου, που έμεινε για λίγους μήνες στο Νταχάου, αποτυπώνονται με απόλυτη ειλικρίνεια από τους ίδιους στο νέο βιβλίο του Μανόλη Παντινάκη “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, Κρητικοί στην κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε ένα σημείο της αφήγησης του ο Βουράκης σημειώνει τα εξής συγκλονιστικά: “…Στο κρεματόριο δούλευα αγγαρεία. Μαζεύαμε τα πτώματα κάθε πρωί από τσι θαλάμους με άλλους απ’ όλα τα μιλέτια… Από τα πτώματα βγάζανε λάδι και στάχτη και τη στάχτη τη γ-κάνανε λίπασμα και το λάδι το κάνανε σαπούνι που ήτανε σαν το σπιρτοκούτι μαύρο. Μας το δίνανε ύστερα σε εμάς και πλενόμασταν και καθάριζε πολύ! Δε ν-επετούσανε τίποτα οι κερατάδες και το λάδι από τα πτώματα το κάνανε σαπούνι και τη στάχτη λίπασμα…” Σε άλλα πρωτοφανή περιστατικά φρίκης αναφέρεται και ο Σταύρος Παπουτσάκης που κατάφερε να αντέξει τα μαρτύρια του θανάτου και να γυρίσει σαράβαλο στην ψυχή και στο σώμα στο χωριό του…Το βιβλίο, σε πρόλογο του ιστορικού, καθηγητή σε πανεπιστήμιο του Γερμανίας Ιάσονα Χανδρινού, αριθμεί 154 σελίδες, και σε αυτό περιλαμβάνονται ακόμη καταστάσεις των SS με τα ονόματα 420 Κρητικών που έφτασαν στο Μαουτχάουζεν, χωρίς ωστόσο οι καταστάσεις να έχουν ολοκληρωθεί καθώς είναι στο στάδιο της επεξεργασίας. Τις καταστάσεις συνέλεξε μετά την αποστολή σχετικού αιτήματος στο υπουργείο Εσωτερικών της Αυστριακής Ομοσπονδίας ο πολιτικός μηχανικός, ακούραστος ερευνητής της περιόδου και μεταφραστής Ελευθέριος Φοινίτσης, του οποίου υπήρξε θύμα με τραγικό τρόπο ο πατέρας του Στέφανος.Στο προλογικό του σημείωμα ο κ. Χανδρινός γράφει ανάμεσα στα άλλα: “…Το νέο πόνημα “Άνθρωποι, σαπούνι και λίπασμα”, μεταφέρει στο χαρτί τα ζωντανά λόγια επιζώντων από τα γερμανικά στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης, σε ένα βιβλίο που αποκαθιστά την αόρατη γραμμή μνήμης που συνδέει την Κρήτη με ένα από τα χειρότερα ναζιστικά στρατόπεδα, το Μαουτχάουζεν…”