Μ’ Αέρα Λιβαδιώτικο

ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ
Στη γειτονιά μου την παλιά, στην ίδια μένω ακόμηέχω αναμνήσεις στην ψυχήαπ’ όταν ήμουνα παιδίτότε που διαφορετικοί ήτανε λίγο οι δρόμοιΤώρα στο πέριαυλο ξανά, σαν και την εποχή μουξέγνοιαστα παίζουν τα παιδιάπου ‘χω αποκτήσει τώρα πιακαι μου θυμίζουνε πολλά απ’ την παλιά ζωή μουΣτη γειτονιά μου την παλιά, που λένε «Κάτω Βρύση»ποδόσφαιρο έπαιζα συχνάποδήλατο κι άλλα πολλάελπίδες κι όνειρα τρελά έχω μ’ αγάπη χτίσειΤώρα γεμάτος με χαρά κι ικανοποίηση βλέπωστα στέκια που έτρεχα κι εγώωραία χρόνια αναπολώκαι καμαρώνω σαν γονιός για τα παιδιά που έχωΣτη γειτονιά μου την παλιά, κάτω απ’ τον Ψηλορείτηπερήφανα έμαθα να ζωτα λίγα που έχω, να εκτιμώκαι να ξορκίζω μουσικά το χρόνο τον αλήτηΤώρα ραμφίζω σαν πουλί, χρόνια άρτια, περασμέναλείπει ο πατέρας μου απ’ τη γημα γέλιο απ’ τα παιδιά μου ηχείκι αυτή είν’ η υπέρτατη χαρά και ευλογία για μέναΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑΣτη γειτονιά μου την παλιά, στην ίδια μένω ακόμηέχω αναμνήσεις στην ψυχήαπ’ όταν ήμουνα παιδίτότε που διαφορετικοί ήτανε λίγο οι δρόμοιΤώρα στο πέριαυλο ξανά, σαν και την εποχή μουξέγνοιαστα παίζουν τα παιδιάπου ‘χω αποκτήσει τώρα πιακαι μου θυμίζουνε πολλά απ’ την παλιά ζωή μουΣτη γειτονιά μου την παλιά, που λένε «Κάτω Βρύση»ποδόσφαιρο έπαιζα συχνάποδήλατο κι άλλα πολλάελπίδες κι όνειρα τρελά έχω μ’ αγάπη χτίσειΤώρα γεμάτος με χαρά κι ικανοποίηση βλέπωστα στέκια που έτρεχα κι εγώωραία χρόνια αναπολώκαι καμαρώνω σαν γονιός για τα παιδιά που έχωΣτη γειτονιά μου την παλιά, κάτω απ’ τον Ψηλορείτηπερήφανα έμαθα να ζωτα λίγα που έχω, να εκτιμώκαι να ξορκίζω μουσικά το χρόνο τον αλήτηΤώρα ραμφίζω σαν πουλί, χρόνια άρτια, περασμέναλείπει ο πατέρας μου απ’ τη γημα γέλιο απ’ τα παιδιά μου ηχείκι αυτή είν’ η υπέρτατη χαρά και ευλογία για μένα