Εκεί· που οι λέξεις μοιάζουν ασήμαντες.
Εκεί που οι σκέψεις δε φτάνουν
να καλύψουν μια απόσταση.
Εκεί που το άπειρο είναι λίγο να καλύψει το μέγεθος.
Κάπου εκεί σ‘είδα να κάθεσαι.
Κάπως έτσι σ‘αγάπησα.
Τα υπόλοιπα τα ξέρεις!
Ο στίχος δε χάνεται ποτέ, η ποίηση και τα τραγούδια πάντα θα βρίσκουν τρόπο να φυτρώνουν
στο μυαλό, να ποτίζονται από βιβλία και μουσική και ν’ανθίζουν στις ψυχές των ανθρώπων, πάντα
ο σπόρος της ψυχής θα καλλιεργεί το μυαλό και το μυαλό θα σκορπά απλόχερα χωρίς έλεος, χωρίς
τελειωμό.
Ευχαριστώ το Θεό, που μου έδωσε μια γεύση από όλο αυτό, για να έχω κάπου να ακουμπήσω, να
κρατηθώ, να ξεχαστώ, να ξεσπάσω, να φωνάξω, να κλάψω, να μην τρελλαθώ και πόσα άλλα ακόμα!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ…
…σε όλους εσάς που στηρίζετε ο καθένας με τον τρόπο του όλο αυτό που τόσα χρόνια…
…προσπαθώ να κάνω!