Για τον Μανόλη λένε αυτοί που γνωρίζουν, ότι σου αρέσει να τον βλέπεις, ενθουσιάζεσαι να τον ακούς και περισσότερο να τον διαβάζεις. Και για να μην φανούν υπερβολές όλα αυτά, ας εξηγήσουμε τι εννοούν.


Έχει κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις σαν πρωταγωνιστής, στο θεατρικό σανίδι, με πανθομολογούμενη επιτυχία και θεωρείται από γνώστες της πολυσύνθετης αυτής τέχνης, τόσο χαρισματικός, που θα μπορούσε να κάνει (λένε) καριέρα σε μεγάλους θιάσους. Με στόφα σατιρική και δραματικές δυνατότητες, θυμίζει τους μεγάλους της ελληνικής σκηνής. Ωστόσο είναι πρωτότυπος, απαρόμοιαστος δεν θυμίζει κανέναν που να γνωρίσαμε στο θέατρο ή το ελληνικό σινεμά, μικρόν η μεγάλο.
Όμως αν υποκριτική του ικανότητα, αναδεικνύει έναν εξαιρετικό ηθοποιό, είναι απόλαυση να τον ακούς. Όχι ότι η φωνή του δεν είναι για το σανίδι, το αποφασιστικό όπλο του, μα εκτός σκηνής, έχει κι άλλες διαστάσεις. Κρέμονται όλοι από τα χείλη του, σε διηγήσεις , σε ιστορίες και νάκλια κι όταν τραγουδάει, εκφράζει αυθεντικά το ριζίτικο τραγούδι, αυτός ο ειρηνικός Λασιθιώτης, έχει απηχήσεις των πιο ηρωικών πολεμιστών των κρητικών εξεγέρσεων.

Similar Posts